Miguel de Unamuno

escritor e filósofo vasco
Este artigo ou sección precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros de texto ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo.

Miguel de Unamuno (Bilbao, 29 de setembro de 1864 - Salamanca, 31 de decembro de 1936), escritor e filósofo español.

Unamuno (1925)

Auténticas editar

  • Que inventen eles!
    • ¡Que inventen ellos![1]
  • O demo é un anxo tamén.
    • El demonio es un ángel también.
    • Dos Madres
  • É triste non ser amado, pero é moito máis triste non ser capaz de amar.
    • Es triste no ser amado, pero es mucho más triste no ser capaz de amar.
    • Para un escritor joven
  • Estos terribeis sociólogos, que son os astrólogos e alquimistas do noso século vinte.
    • Estos terribles sociólogos, que son los astrólogos y alquimistas de nuestro siglo veinte.
    • Escepticismo fanático
  • Fé que non dubida é fé morta.
    • Fé que no duda es fé muerta.
    • La agonía del Cristianismo
  • A Compañía de Jesús e a República de Chile son as dúas grandes fazañas do pobo vascongado.
  • Venceredes, pero non convenceredes. Venceredes porque tedes sobrada forza bruta; pero non convenceredes, porque convencer significa persuadir. E para persuadir necesitades algo vos falta: razón e dereito na loita.
    • Vencereis, pero no convencereis. Vencereis porque teneis sobrada fuerza bruta; pero no convencereis, porque convencer significa persuadir. Y para persuadir necesitais algo que os falta: razón y derecho en la lucha.
    • 12 de octubre de 1936, no Paraninfo da Universidade de Salamanca, contestando a Millán-Astray e outros.
  • Primeiro a verdade que a paz.
    • Primero la verdad que la paz.
    • Nota: frase grabada na fachada da Universidade de Salamanca.

Del sentimiento trágico de la vida (1913) editar

  • O home de carne e oso; o home que naceu, sofre, e morre - sobre todo, que morre; o home que come e bebe e xoga e durme e pensa e quere; o home que é visto i escoitado; o irmán, o verdadeiro irmán.
    • El hombre de carne y hueso; el hombre que nació, sufre, y muere - sobre todo, que muere; el hombre que come y bebe y juega y duerme y piensa y quiere; el hombre que es visto y escuchado; el hermano, el verdadero hermano.
    • Capítulo 1
  • A conciencia é unha enfermidade.
    • La conciencia es una enfermedad.
    • Capítulo 1
  • A verdadeira ciencia ensina, por enriba de todo, a dubidar e a ser ignorante.
    • La verdadera ciencia enseña, por encima de todo, a dudar y a ser ignorante.
    • Capítulo 5
  • Crer en Deus é anhelar a súa existencia e, ademáis, é actuar como si existise.
    • Creer en Dios es anhelar su existencia y, además, es actuar como si existiese.
    • Capítulo 8
  • Os mártires crean a fé, a fé non crea ós mártires.
    • Los mártires crean la fé, la fé no crea a los mártires.
    • Capítulo 9
  • Caer nun hábito é comezar a deixar de ser.
    • Caer en un hábito es empezar a dejar de ser.
    • Capítulo 9

Atribuídas editar

  • A envexa é mil veces máis terrible que a fame, porque é fame espiritual.
    • La envidia es mil veces más terrible que el hambre, porque es hambre espiritual.
  • A filosofía responde á necesidade de facernos unha concepción unitaria e total do mundo e da vida.
    • La filosofía responde a la necesidad de hacernos una concepción unitaria y total del mundo y de la vida.
  • A ninguén, suxeito ou partido, grupo, escola ou capela, lle recoñezo a autenticidade, e menos a exclusividade do patriotismo.
    • A nadie, sujeto o partido, grupo, escuela o capilla, le reconozco la autenticidad, y menos la exclusividad del patriotismo.[2]
  • Bicos que veñen rindo, logo chorando se van, e neles vaise a vida, que nunca máis volverá.
    • Besos que vienen riendo, luego llorando se van, y en ellos se va la vida, que nunca más volverá.
  • Cada novo amigo que gañamos na carreira da vida perfecciónanos i enriquécenos aínda máis polo que de nós mesmos nos descobre, que polo que del mesmo nos da.
    • Cada nuevo amigo que ganamos en la carrera de la vida nos perfecciona y enriquece más aún por lo que de nosotros mismos nos descubre, que por lo que de él mismo nos da.
  • Canto menos se le, máis dano fai o que se le.
    • Cuanto menos se lee, más daño hace lo que se lee.
  • Contra os valores afectivos non valen razóns, porque as razóns non son nada máis que razóns, é dicir, nen sequera verdade.
    • Contra los valores afectivos no valen razones, porque las razones no son nada más que razones, es decir, ni siquiera verdad.
  • Creo en Deus porque creo a Deus.
    • Creo en Dios porque creo a Dios.
  • O modo de dar unha vez no cravo é dar cen veces na ferradura.
    • El modo de dar una vez en el clavo es dar cien veces en la herradura.
  • O que ten fe en si mesmo non necesita que os demáis crean nel
    • El que tiene fe en sí mismo no necesita que los demás crean en él.
  • É feble porque non dubidou o suficiente e quixo chegar a conclusións.
    • Es débil porque no ha dudado bastante y ha querido llegar a conclusiones.
  • É detestábel esa avaricia espiritual que teñen os que sabendo algo, non procuran a transmisión de esos coñecementos.
    • Es detestable esa avaricia espiritual que tienen los que sabiendo algo, no procuran la transmisión de esos conocimientos.
  • É no aspecto relixioso onde hai que ir a buscar o máis típico e o máis radical dun pobo.
    • Es en el aspecto religioso donde hay que ir a buscar lo más típico y lo más radical de un pueblo.
  • Existe xente que está tan chea de sentido común que non lle queda o máis pequeno rincón para o sentido propio.
    • Existe gente que está tan llena de sentido común que no le queda el más pequeño rincón para el sentido propio.
  • Hai que buscar a verdade e non a razón das cousas. E a verdade búscase con humildade.
    • Hay que buscar la verdad y no la razón de las cosas. Y la verdad se busca con humildad.
  • Xamáis desesperes, aínda estando nas máis sombrías afliccións, pois das nubes negras cae auga limpa e fecundante.
    • Jamás desesperes, aun estando en las más sombrías aflicciones, pues de las nubes negras cae agua limpia y fecundante.
  • O meu gato nunca se ri ou se lamenta, sempre está razonando.
    • Mi gato nunca se rie o se lamenta, siempre está razonando.
  • Procuremos máis ser pais do noso porvir que fillos do noso pasado.
    • Procuremos más ser padres de nuestro porvenir que hijos de nuestro pasado.
  • Obra de modo que merezas ao teu propio xuizo e dos demáis a eternidade, que te fagas insustituibel, que non merezas morrer.
    • Obra de modo que merezcas a tu propio juicio y al de los demás la eternidad, que te hagas insustituible, que no merezcas morir.
  • O home é un produto social e a sociedade debe impedir que se perda para ela.
    • El hombre es un producto social y la sociedad debe impedir que se pierda para ella.
  • Refinada soberbia é absterse de obrar por non expoñerse á crítica.
    • Refinada soberbia es abstenerse de obrar por no exponerse a la crítica.
  • Sabeo todo, absolutamente todo. Figúrense o tonto que será.
    • Lo sabe todo, absolutamente todo. Figúrense lo tonto que será.
  • Salamanca, Salamanca, renacente maravilla, académica palanca da miña visión de Castilla.
    • Salamanca, Salamaca, renaciente maravilla, académica palanca de mi visión de Castilla.
  • Sinte o pensamento, pensa o sentimento.
    • Siente el pensamiento, piensa el sentimiento.
  • Todo acto de bondade é unha demostración de poderío.
    • Todo acto de bondad es una demostración de poderío.
  • A túa desconfianza me inquieta e o teu silencio me ofende.
    • Tu desconfianza me inquieta y tu silencio me ofende.
  • Unha das avantaxes de non ser feliz é que se pode desexar a felicidade.
    • Una de las ventajas de no ser feliz es que se puede desear la felicidad.
  • O que se considera un escéptico fará ben en mirar de vez en cando, o seu escepticismo con escepticismo.

Sobre el editar

  • Así es como nosotros hacemos universalismo. Uniformar es esclavizar, matar. Diferenciar es culturalizar, libertar. Como dice el catedrático Vicente Risco, “sólo preservando nuestras energías autóctonas, nuestra capacidad de creación, podremos contribuir a la civilización universal, incorporando a ella nuestras creaciones inéditas”. Esto nos impone el deber de ser cada vez más gallegos; el enxe-brismo tiene este amplio sentido de humanidad que analizó muy bien otro catedrático galleguista: Viqueira. Si ahondáramos un poco en las palabras del señor Unamuno, acaso pudiéramos demostrarle que por escribir a vuela pluma confundió cosmopolitismo con universalismo.
  • Resposta que Antón Villar Ponte dirige a Miguel de Unamuno, depois de ter defendido o escritor a supresión das línguas rexionais de España para adoptar os seus falantes a língua castelá, que os colocaria para el en mellor disposición de se inserirem no que el chama cosmopolitismo.[3]

Notas editar

  1. Cando o colosal “Graf Zeppelin” voaba sobre Galicia
  2. Discurso ao recibir o nomeamento de Cidadán de Honra da República en abril de 1935.
  3. "O sentimento liberal na Galiza". Artigo publicado no xornal El Noroeste e recollido en Pensamento e sementeira, p. 308.
 
wikipedia
Vexa o artigo da Wikipedia acerca de Miguel de Unamuno
 
Commons
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Miguel de Unamuno