Voltaire

Voltaire, pseudónimo de François-Marie Arouet (21 de Novembro de 1694, París - 30 de Maio de 1778, París), poeta, ensaísta, dramaturgo, filósofo e historiador ilustrado francés.

---

• Todo aquel que desconfía, convida os outros a traicionalo.

• Se Deus non existise, sería necesario inventalo.

• O abuso da graza é afectación; o abuso do sublime, absurdo. Toda perfección é un defecto.

• O valor dos grandes homes médese pola importancia dos servizos prestados á humanidade.

• Excelente crítico sería o artista que tivese moita ciencia e moito gosto, sen preconceptos e sen envexas.

• A guerra é o maior dos crimes, mais non existe agresor que non disfrace o seu crime co pretexto de xustiza.

• Os reis son para seus ministros como os cornudos para as mulleres: nunca saben o que pasa.

• Os pensamentos son admirábeis, mais as sensacións son igualmente maravillosas.

• Atópase oportunidade para facer o mal cen veces por día e para facer o ben unha vez por ano.

• Que Deus me protexa dos meus amigos. Dos inimigos, coido eu.

• Eu creo no Deus que creou os homes, e non no Deus que os homes crearon.

• O preconcepto é unha opinión non sometida a razón.

• A arte da medicina consiste en distraer en canto a Natureza coida da doenza.

• A perfección da propia conduta consiste en manter cada un a súa dignidade sen prexudicar a liberdade allea.

• Para que discutir cos homes que non se renden ás verdades máis evidentes? Non son homes, son pedras. Teño un instinto para amar a verdade; mais é apenas un instinto.

• Unha coletánea de pensamentos é unha farmacia moral onde podemos atopar a cura dos máis diversos males.

• Como é horríbel odiarmos quen desexábamos amar.

• O home naceu para a acción, tal como o lume tende para cima e a pedra para baixo.

• O preconcepto da raza é inxusto e causa gran sufrimento ás persoas.

• O meu oficio é dicir o que penso.

• A primeira lei da natureza é a tolerancia; xa que temos todos unha porción de erros e fraquezas.

• Debemos xulgar un home máis polas súas preguntas que polas respostas.

• O mundo intrígame. Non podo imaxinar que este reloxio exista e non haxa reloxoeiro.

• O acaso é unha palabra sen sentido. Nada pode existir sen causa.

• Todos teñen as súas penas, sexan reis ou pastores, sexan cans ou carneiros.

• Non concordo cunha única palabra do que dicides, mais defenderei ata a morte o voso dereito de dicila.

• Acontece cos libros o mesmo que cos homes: un pequeno grupo, desempeña un gran papel.

• É mellor correr o risco de salvar un home culpábel que o de condenar un inocente.

• O segredo de aborrecer é dicilo todo.

• O éxito sempre foi a criación da ousadía.

• O repouso é unha boa cousa mais o tedio é o seu irmán.

• Todo o home cúlpase do ben que non fixo.

• Existirá alguén tan esperto que aprenda da experiencia dos outros?

• Unha discusión prolongada significa que ambas as partes están erradas.

• Se queres conversar comigo, define primeiro os termos que usas.

• Todos nós sufrimos, mais o falar dános alivio.

• Para chamarlle belo a algo, é preciso que nos cause admiración e pracer.

• A necesidade obrigatoria de falar e o embarazo de nada ter para falar son dúas cousas capaces de tornar ridículo aínda mesmo o maior home.

• Todos os que se dixeron fillos de deuses foron os pais da impostura. Servíronse da mentira para ensinar verdades, eran indignos da ensinar, non eran filósofos, eran, cando moito, mentirosos cheos de prudencia.

• Os filósofos sempre foron perseguidos por fanáticos. Será posíbel, no entanto, que os homes de letras se imiscúan tamén e eles propios aticen contra os seus confrades as armas con que todos trespasanse, uns despois doutros.

• Os letrados illados foron persoas de letras que máis servizos prestaron ao reducido número de entes pensantes espallados polo mundo. Verdadeiros sabios encerrados nos seus gabinetes que non argumentaron nos bancos das universidades nin dixeron as cousas pola metade nas academías. E eses infelices letrados teñen sido case todos perseguidos. É constituída de tal maneira a nosa miserábel especie, que aqueles que marchan en camiños xa batidos atiron pedras aos que ensinan un novo camiño.

• Sociño, ningún home pode garantirse contra o mal e promover o seu propio ben. Carece de auxilio. De aí que a sociedade é tan antiga canto o mundo, podendo ser bastante numerosa ou pulverizada, rara. Con unha frecuencia inusitada as revolucións do globo destruíran razas enteiras de homes e de animais en varios países, e as multiplicaron noutros.

• O preconceito é unha opinión sen xulgamento. Así en toda terra inspíronse ás nenos todas as opinións que se desexan antes que elas as posan xulgar.

• Como é que un home pode se tornar señor doutro home e por que especie de incomprensíbel maxía pulido ese home se tornar señor de moitos outros homes?

• Que é virtude? Beneficencia para co próximo.

• Unha única palabra posta fóra do lugar estraga o pensamento máis bonito.

• Filósofo, amante da sabedoría, isto é, da verdade.

• Pode ser que non estexamos de acordo coas ideas dos outros, mais debemos estar dispostos a morrer para defender a liberdade de todas as ideas.

• A amizade é un casamento entre almas, e ese casamento é suxeito ao divorcio.

• As paixións son como ventanías que enfunan as velas dos navíos, facéndoos navegar; outras veces poden facelos naufragar, mais se non fosen elas, non habería viaxes nin aventuras nin novas descubertas.

• Non é a nosa condición social, senón a cualidade da nosa alma o que nos torna felices.

• O pobo non lé nada. O pobo traballa seis días por semana e no sétimo vai ao prostibulo.
  • (En resposta a quen dixo que os seus escritos corrompían o pobo.)

• O traballo afástanos de tres grandes males: o aborrecemento, o vicio e a necesidade!

• A falsa ciencia xera ateos; a verdadeira ciencia leva os homes a se combar diante da divindade.

• A natureza volve aos homes elocuentes nas grandes paixóns e nos grandes intereses.