Proverbios galegos

A

• A cabra co vicio mete os cornos no cu.
• Á forza de cortar (collóns) apréndese a capar.
• Andar con pés de la
• Aproveitar o farelo e tirar a fariña
• A quen Deus non dá fillos, o demo cobre de sobriños
• Ata o corenta de maio non te quíte-lo saio
• A muller e a sardiña: pequeniña
• A Cabra de farta dá cos cornos no cu
• A vaca marela, do corno virado, pícalle a mosca debaixo do rabo.
• Amigos moi amiguiños, pero a vaca polo que vale.
• A pescada trae cola.
• Avogado, sogra e doutor, canto máis lonxe mellor.
• As cabras tiran sempre para o monte.

C

• Cabalo grande, ande ou non ande.
• Cando chove e quenta o sol, anda o demo por Ferrol.
• Cando hai fame non hai pan duro.
• Cando o frade dá a ovella, colle a corda e vai por ela.
• Can que moito lambe saca o sangue.
• Comer e cozar todo é comezar.
• Colle fama e déitate a durmir.
• Cóllese antes a un mentireiro cá un coxo.
• Cura, garda civil e doutor canto máis lonxe mellor, cando veñen pola casa non é por cousa boa.
• As campás cando tocan, non tocan para os que morren, tocan para os vivos, para que de morrer se acorden.

D

• Deus dá codias a quen non ten dentes.
• De balde andan os cans e levan pedradas. Denantes mortos que escravos.
• De tal pano, tal saia.
• Dous homes que coñecín, so Adán tivo xuizo, casou con muller sen nai e viviu no paraíso.

E

• En abril sae o cuco do cubil.
• En maio aínda a vella queima o tallo.
• Entre pau e pau descansa o lombo.
• Estar na horta e non ver as verzas.
• En abril augas mil.

F

• Febreiriño rabo torto, cos teus días vinteoito, se tiveras máis catro, non quedaba can nin gato nin raposo no burato.

H

• Home pequeno, fol de veleno.

M

• Marzo marzal, á mañá cariña de rosa, á noite cara de can.
• Meu dito, meu feito.
• Morra o gato, morra farto.
• Marzo marzolo, turbón e raiolo.

N

• Na casa do ferreiro, coitelo de pau.
• No San Xoán a sardiña molla o pan.
• Non se collen as troitas coas pernas enxoitas.
• Nunca choveu que non escampara.
• Nunca foi mal ano por moito millo.

O

• Onde hai fume houbo lume.
• Ovella que berra, bocado que perde.
• O falar non ten cancelas.
• O vrao pasou e mallou quen mallou.
• O que ardeu, queimouse. Os nenos falan,cando mexan as galiñas
• O que a pelos se mirou, nunca boa cona probou.
• O que mexa, e non bota un peido, é como a gaita sen tamborileiro.
• O que non aforra un misto, non aforra un cristo.
• O que escarabello manda merda lle acarrexa.
• O que pola noite asubía, polo demo pía.
• O home promete, promete e promete ata que a mete.

P

• Pan de Astorga, moito no papo pouco na andorga.
• Pór o carro diante dos bois.
• Polo San Martiño peóns ao camiño.
• Para onde vas boi, que non ares.
• Pasou o día, pasou o romaría.
• Para onde vas tolo, para onde van todos.

Q

• Quen fai un cesto, fai un cento.
• Quen moito enfeixa, pouco ata.
• Quen non chora non mama.
• Quen non quere caldo, dúas cuncas.
• Quen nunca igrexa veu, á porta dun forno fai a reverencia.
• Quen nunca tivo un porco e agora ten un porquiño, anda sempre detrás del, chamándolle "quiño, quiño".
• Quen ten rabo de palla sempre pensa que llo queiman.
• Quentarse e non foder, é bota-la carralla a perder.
• Quen dá pan a can alleo, queda sen pan e sen can.
• Quen a fóra a vai buscar, ou tacha ten ou a vai levar.

S

• Sabe máis o demo por vello que por demo.
• San Martiño trompos ó camiño, San Román trompos na man e San Amaro trompos ó faiado.
• Sempre corre o ouro para o tesouro.
• Se non fose polo rabo, empeñaba a burra.
• Se unha muller che di que te tires pola ventá, o que tes que facer é procurar a que estea máis baixa.
• Son os collóns do crego de San Servando, que sós levan catro bois, tirando.
• Se a un galego lle dan auga a beber ou o foderon ou o queren foder.
• Sogra, nora e xenro, son a entrada no inferno.

U

• Unha sebe, 3 anos; un can, 3 sebes; un cabalo 3 cans, un home 3 cabalos.

V

• Vai a vella morrendo e vai aprendendo.
• Viste-me amodo que teño présa.

X

• Xente de Marín, tropa do carallo.
• Xente nova e leña verde, todo é fume.

Ligazóns externas

• Cadernos de Fraseoloxía Galega: numerosas monografías sobre refráns e fraseoloxía, de diversa autoría, publicadas polo Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Todas listas para a súa descarga ou consulta en "pdf".